Signaal 2
De Advent: tijd om Kerstmis 'anders' voor te bereiden
Eindejaar
Het duurt niet lang na Halloween en Sint-Maarten/Sinterklaas of de eindejaarsfeesten vragen onze aandacht.
Wat er in de wereld omgaat aan terreur, oorlog of honger en armoede zetten we dan even tussen haakjes.
Het lijden in de persoonlijke sfeer - ziekte, relatiebreuk, werkloosheid,... - kunnen we niet zo gemakkelijk wegduwen.
Toch zal het feest komen met de kerstmarkten, versierde etalages en aangepaste straatmuziek als decor.
Het zijn mooie dagen van gezelligheid en verbondenheid. Mensen zoeken elkaar op, families komen bijeen.
We hebben voor elkaar niets dan goede woorden en mooie wensen.
Dat zijn niet te missen ogenblikken.
Het laatste feest van het jaar (Kerstmis) en het eerste feest van het jaar (Nieuwjaar)
vormen als het ware een geheel.
Misschien vinden we een weg om een eenzame of verdrietige medemens in het feest te laten delen.
Dat zou mooi zijn.
Christenen vieren Gods menswording.
Kerstmis is de dag dat christenen Gods menswording vieren. Dat is nochtans niet zijn verjaardag.
God wordt immers nog steeds mens, elk ogenblik, in iedere mens.
Natuurlijk denken wij daar niet altijd aan; we hebben wel wat anders aan ons hoofd.
De afspraak onder de christenen is dat we 25 december stilstaan
bij het wonder van Gods menswording die een voortdurend proces is.
Waarom juist op die dag, waarom met een kerstboom en waarom met os en ezel?...
Dat heeft allemaal een historische verklaring maar vormt niet de essentie van het christelijke Kerstmis.
De Advent
Dat Kerstmis meer is dan gedachtenis van wat lang geleden gebeurd is, drukken wij in de Advent uit.
De Advent is een tijd van verwachting.
Je verwacht niet wat al voorbij is, wat al geweest is! Je verwacht wat gaat komen.
God gaat komen. Hij komt in de wereld, want Hij is zeer geïnteresseerd in de mensen.
God houdt van ons en wil zijn liefde voelbaar maken. Daarom komt Hij dichtbij.
Hoe dichter kan God bij ons komen dan door mens te worden?
Het oude scheppingsverhaal zegt dat God de mens gemaakt heeft naar zijn eigen beeld.
God zei: ‘Laten Wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken;
zij moeten heersen over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee,
over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’
God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep Hij hem,
mannelijk en vrouwelijk schiep Hij de mensen.
(Gn 1,26-27)
In zekere zin wordt dat scheppingswoord het beste vervuld door God die zelf mens wordt in elke mens.
Dat verwachten wij: dat God ons niet alleen laat maar in ons is, bij ons is, tussen ons is.
Die verwachting aanscherpen en ons geloof in Gods liefde versterken,
dat is het doel van de Advent.
Zo zijn we klaar in ons hart en in onze gedachten om Kerstmis te vieren
als het feest van Gods voortdurende menswording.
De feestelijke sfeer van de overgang van oud naar nieuw in elke periode van Kerstmis en Nieuwjaar
is een mooi kader om Gods aanwezigheid te vinden en te vieren.
Mogen de gezinnen van onze vormelingen de Advent goed beleven
en samen Kerstmis kunnen vieren...
Het duurt niet lang na Halloween en Sint-Maarten/Sinterklaas of de eindejaarsfeesten vragen onze aandacht.
Wat er in de wereld omgaat aan terreur, oorlog of honger en armoede zetten we dan even tussen haakjes.
Het lijden in de persoonlijke sfeer - ziekte, relatiebreuk, werkloosheid,... - kunnen we niet zo gemakkelijk wegduwen.
Toch zal het feest komen met de kerstmarkten, versierde etalages en aangepaste straatmuziek als decor.
Het zijn mooie dagen van gezelligheid en verbondenheid. Mensen zoeken elkaar op, families komen bijeen.
We hebben voor elkaar niets dan goede woorden en mooie wensen.
Dat zijn niet te missen ogenblikken.
Het laatste feest van het jaar (Kerstmis) en het eerste feest van het jaar (Nieuwjaar)
vormen als het ware een geheel.
Misschien vinden we een weg om een eenzame of verdrietige medemens in het feest te laten delen.
Dat zou mooi zijn.
Christenen vieren Gods menswording.
Kerstmis is de dag dat christenen Gods menswording vieren. Dat is nochtans niet zijn verjaardag.
God wordt immers nog steeds mens, elk ogenblik, in iedere mens.
Natuurlijk denken wij daar niet altijd aan; we hebben wel wat anders aan ons hoofd.
De afspraak onder de christenen is dat we 25 december stilstaan
bij het wonder van Gods menswording die een voortdurend proces is.
Waarom juist op die dag, waarom met een kerstboom en waarom met os en ezel?...
Dat heeft allemaal een historische verklaring maar vormt niet de essentie van het christelijke Kerstmis.
De Advent
Dat Kerstmis meer is dan gedachtenis van wat lang geleden gebeurd is, drukken wij in de Advent uit.
De Advent is een tijd van verwachting.
Je verwacht niet wat al voorbij is, wat al geweest is! Je verwacht wat gaat komen.
God gaat komen. Hij komt in de wereld, want Hij is zeer geïnteresseerd in de mensen.
God houdt van ons en wil zijn liefde voelbaar maken. Daarom komt Hij dichtbij.
Hoe dichter kan God bij ons komen dan door mens te worden?
Het oude scheppingsverhaal zegt dat God de mens gemaakt heeft naar zijn eigen beeld.
God zei: ‘Laten Wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken;
zij moeten heersen over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee,
over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’
God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep Hij hem,
mannelijk en vrouwelijk schiep Hij de mensen.
(Gn 1,26-27)
In zekere zin wordt dat scheppingswoord het beste vervuld door God die zelf mens wordt in elke mens.
Dat verwachten wij: dat God ons niet alleen laat maar in ons is, bij ons is, tussen ons is.
Die verwachting aanscherpen en ons geloof in Gods liefde versterken,
dat is het doel van de Advent.
Zo zijn we klaar in ons hart en in onze gedachten om Kerstmis te vieren
als het feest van Gods voortdurende menswording.
De feestelijke sfeer van de overgang van oud naar nieuw in elke periode van Kerstmis en Nieuwjaar
is een mooi kader om Gods aanwezigheid te vinden en te vieren.
Mogen de gezinnen van onze vormelingen de Advent goed beleven
en samen Kerstmis kunnen vieren...